4 min read

Czym jest przywspółczulny układ nerwowy

Anahana grudnia 23, 2022

Przywspółczulny układ nerwowy jest odpowiedzialny za funkcje "odpoczynku i trawienia" organizmu. Staje się on bardziej aktywny w czasie relaksu i bezpieczeństwa.

Czym jest przywspółczulny układ nerwowy?

co to jest przywspółczulny układ nerwowy

Jest częścią obwodowego układu nerwowego, który obejmuje wszystkie nerwy poza mózgiem i rdzeniem kręgowym. Dokładniej mówiąc, układ przywspółczulny jest działem autonomicznego układu nerwowego.

Autonomiczny układ nerwowy kontroluje mimowolne funkcje organizmu, takie jak ciśnienie krwi, tętno i trawienie. Przywspółczulny układ nerwowy pracuje w równowadze z współczulnym układem nerwowym, który kontroluje autonomiczną reakcję walki lub ucieczki. Razem utrzymują homeostazę, stabilne środowisko wewnętrzne w organizmie.

Przywspółczulny układ nerwowy jest niezbędny do zapobiegania wysokiemu ciśnieniu krwi, regulacji rytmu serca i wspierania naszej zdolności do radzenia sobie ze stresem. Możesz promować swój przywspółczulny układ nerwowy poprzez jogę, ćwiczenia i relaks.

Funkcje i cele przywspółczulnego układu nerwowego

funkcje przywspółczulnego układu nerwowego

Przywspółczulny układ nerwowy działa w różny sposób, aby wspierać mimowolne procesy fizjologiczne. Jego działania związane są z odpoczynkiem, trawieniem i reprodukcją. Przykłady funkcji przywspółczulnych w całym organizmie obejmują:

Oczy: zwężenie źrenicy w celu poprawy widzenia z bliska, zwiększone wydzielanie łez.
Usta/Gardło: zwiększone wydzielanie śliny.
Płuca: zwężenie dróg oddechowych.
Serce: obniżenie tętna, zwiększona zmienność tętna z oddechem.
Jelita: zwiększona ruchliwość żołądka (zwiększone trawienie).
Wątroba: zwiększone magazynowanie glukozy.
Układ moczowy: zwężenie pęcherza moczowego i rozluźnienie zwieraczy cewki moczowej w celu oddania moczu.

Przywspółczulny układ nerwowy pełni również funkcje immunologiczne. Jego podstawową rolą w układzie odpornościowym jest kontrola ujemnego sprzężenia zwrotnego czynników zapalnych. Zapobiega to przewlekłemu zapaleniu, które może prowadzić do wielu zaburzeń.

Innym istotnym efektem stymulacji przywspółczulnej jest obniżenie ciśnienia krwi, mimo że naczynia krwionośne nie posiadają unerwienia przywspółczulnego. Jest to doskonały przykład tego, jak podziały przywspółczulny i współczulny działają w równowadze. Ciśnienie krwi wzrasta, gdy współczulny układ nerwowy nakazuje naczyniom krwionośnym zwężenie. Aktywacja przywspółczulna tłumi sygnały współczulne, więc naczynia przestają się zwężać, a ciśnienie krwi spada.

Większość efektów przywspółczulnych ma wzajemne funkcje generowane przez współczulny układ nerwowy. Na przykład, stymulacja przywspółczulna zwiększa trawienie, podczas gdy stymulacja współczulna zmniejsza trawienie.

Anatomia przywspółczulnego układu nerwowego

anatomia przywspółczulnego układu nerwowego

Przywspółczulny układ nerwowy zawiera włókna nerwowe czuciowe (aferentne) i ruchowe (efferentne). Nerwy czuciowe przenoszą informacje z ciała do mózgu i rdzenia kręgowego, a nerwy ruchowe przenoszą sygnał odpowiedzi z powrotem do ciała. Układ współczulny i przywspółczulny mają wspólne nerwy czuciowe, ale każdy z nich ma odrębne nerwy ruchowe.

Nerwy czuciowe autonomiczne

Receptory czuciowe monitorują, czy wyjście autonomiczne odpowiada potrzebom fizjologicznym organizmu i wysyłają tę informację do centralnego układu nerwowego za pośrednictwem nerwów dośrodkowych. W razie potrzeby mózg reguluje równowagę między stymulacją współczulną i przywspółczulną danego narządu.

Na przykład receptory w sercu wyczuwają, jak szybko bije serce. Jeśli jest ono szybsze niż to, czego wymaga w danym momencie organizm, mózg zwiększa stymulację przywspółczulną do serca, aby obniżyć tempo.

Nerwy ruchowe przywspółczulne

Autonomiczne nerwy ruchowe postępują według specjalnego układu. Nerwy preganglionowe przenoszą impulsy z ośrodkowego układu nerwowego do organizmu. Przekazują impulsy do zwojów, skupisk ciał komórek nerwowych. Aksony wychodzące ze zwojów tworzą nerwy zwojowe i dostarczają sygnał do tkanek docelowych.

Parasympatyczne włókna preganglionowe pochodzą z trzech nerwów rdzeniowych krzyżowych i czterech nerwów czaszkowych. Nerwy rdzeniowe dające początek neuronom preganglionowym przywspółczulnym to nerwy splanchniczne miedniczne. Rozpoczynają się one w rdzeniu krzyżowym i sięgają do jamy miednicy.

Nerwy czaszkowe wychodzą bezpośrednio z pnia mózgu i wysyłają sygnały eferentne do głowy i twarzy. Nerwy czaszkowe, które dają początek neuronom przywspółczulnym to nerw okoruchowy, nerw twarzowy, nerw językowo-gardłowy i nerw błędny. Nerw błędny jest najważniejszy, ponieważ stanowi 75% włókien przywspółczulnych i jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych nerwów w organizmie.

Zwoje są skupiskami ciał neuronów, które modulują i przekazują impuls nerwowy. Zwoje przywspółczulne znajdują się blisko tkanek docelowych, dlatego postganglionowe włókna nerwowe są krótsze od preganglionowych. Postganglionowe włókna przywspółczulne pokryte są grubymi osłonkami mielinowymi, co oznacza, że impulsy nerwowe są dobrze izolowane i mogą się szybko przemieszczać.

Neuroprzekaźniki przekazują impulsy nerwowe

Impulsy nerwowe mogą być przekazywane z jednego neuronu do drugiego za pomocą sygnałów elektrycznych lub chemicznych. Zewnętrzne włókna przywspółczulne uwalniają chemiczne cząsteczki sygnalizacyjne, czyli neuroprzekaźniki, z zakończeń aksonów pre- i postganglionowych.

Neurony przywspółczulne używają acetylocholiny jako zarówno neuroprzekaźnika preganglionowego, jak i postganglionowego. Acetylocholina jest wykorzystywana w całym organizmie, w tym we współczulnych neuronach preganglionowych i w somatycznym układzie nerwowym.

Jakie problemy mogą wystąpić w przywspółczulnym układzie nerwowym?

problemy i zaburzenia przywspółczulnego układu nerwowego

Istnieje wiele potencjalnych przyczyn zaburzeń układu przywspółczulnego. Niektóre warunki są dziedziczne, podczas gdy inne wynikają z urazów rdzenia kręgowego lub nerwów obwodowych. Wszelkie nieprawidłowości w układzie współczulnym, takie jak nadaktywność, prawdopodobnie spowodują problemy w układzie przywspółczulnym. Czynniki stylu życia, takie jak przewlekły stres, nadużywanie alkoholu i brak ćwiczeń, mogą również zakłócić działanie przywspółczulnego układu nerwowego.

Zaburzenia funkcji układu przywspółczulnego powodują problemy z utrzymaniem homeostazy w organizmie. Oznacza to, że ciało nie może dostosować się do zmieniających się wymagań fizjologicznych, co prowadzi do wielu zaburzeń. Niedoczynność przywspółczulnego układu nerwowego może prowadzić do problemów sercowo-naczyniowych i cukrzycy. Uszkodzenie nerwu błędnego jest związane z wieloma schorzeniami psychiatrycznymi i zapalnymi, w tym z depresją i nieswoistym zapaleniem jelit.

Parasympatyczna funkcja nerwowa będzie naturalnie spadać z wiekiem, ale można ją chronić na kilka sposobów. Przykłady obejmują jogę, medytację, ćwiczenia o umiarkowanej intensywności, zdrową dietę i probiotyki. Strategie te pomagają zwiększyć aktywność przywspółczulną i przesunąć autonomiczny układ nerwowy z trybu "lot albo ucieczka".

Najczęściej zadawane pytania

najczęściej zadawane pytania dotyczące przywspółczulnego układu nerwowego

Co to jest przywspółczulny układ nerwowy?

Przywspółczulny układ nerwowy jest układem "odpoczynku i trawienia". Jest częścią autonomicznego układu nerwowego, który kontroluje mimowolne procesy fizjologiczne organizmu. Układ przywspółczulny jest najbardziej aktywny w czasach bezpieczeństwa i relaksu, a jego funkcje obejmują obniżenie tętna i zwiększenie trawienia.

Jakie są definicje zwojów przedgałęziowych, zwojów postgałęziowych i zwojów mózgowych?

Włókna preganglionowe są odpowiedzialne za przenoszenie impulsów nerwów autonomicznych z mózgu i rdzenia kręgowego. Włókna postganglionowe odpowiadają za dostarczenie impulsu do tkanek docelowych. Zwoje przywspółczulne to skupiska neuronów, które przekazują sygnał z nerwów preganglionowych do postganglionowych.

Co może uszkodzić przywspółczulny układ nerwowy?

Wiele urazów i chorób może uszkodzić nerwy przywspółczulne. Dysfunkcja układu przywspółczulnego może być również wynikiem czynników związanych ze stylem życia, w tym przewlekłego stresu, braku ruchu i alkoholu.