Leer over het concept neurodiversiteit, soorten neurodiverse aandoeningen en hoe de neurodiversiteitsbeweging de traditionele denkwijzen uitdaagt.
Definitie van neurodiversiteit
Neurodiversiteit is een concept dat het idee beschrijft dat de menselijke hersenen zich anders ontwikkelen en anders werken en anders met elkaar omgaan en de wereld anders ervaren. De diversiteit in de ontwikkeling van de menselijke hersenen resulteert in verschillen in cognitie, leren en gedrag. Ongeveer één op de vijf mensen is neurodivergent, wat betekent dat hun hersenen anders functioneren dan wat als standaard of typisch wordt beschouwd.
Volgens het National Symposium on Neurodiversity combineert neurodiversiteit eigenschappen die worden gezien als uitdagingen en sterke punten. Hoewel neurodiversiteit een niet-medische term is, kan hij worden toegepast op mensen met medische aandoeningen en leerstoornissen.
De hersenverschillen bij deze aandoeningen gaan echter gepaard met tekorten en kunnen worden gezien als individuele sterke punten of troeven.
Geschiedenis van neurodiversiteit
De Australische sociologe Judy Singer bedacht neurodiversiteit in 1998 om de unieke ontwikkeling van de hersenen te erkennen en gelijkheid te bevorderen. Singer situeerde menselijke cognitieve variatie in de context van biodiversiteit.
In haar proefschrift over sociologie besprak Singer dat er duidelijke verschillen zijn in de hersenen van individuen, zelfs van identieke tweelingen, zodat er geen universele definitie is van de normale mogelijkheden van het menselijk brein.
Sommige auteurs schrijven ook het eerdere werk van Jim Sinclair bij, een voorstander van autisme die het concept van neurodiversiteit naar voren schoof. Hij was de belangrijkste organisator van de internationale online autisme gemeenschap. In zijn toespraak uit 1993, "Treur niet om ons", benadrukte Sinclair dat autisme geen neurologische ontwikkelingsstoornis is, maar een manier van zijn.
Neurodiversiteitsbeweging
De sociale rechtvaardigheidsbeweging of neurodiversiteitsbeweging is gestart door de Australische sociologe Judy Singer. De beweging ontstond in de jaren negentig toen Singer neurodiversiteit bekeek in de context van de politiek van minderheidsgroepen.
Deze beweging kwam voort uit de beweging voor autismerechten en bestreed het idee dat aandoeningen die als neurologische ontwikkelingsstoornissen worden gecategoriseerd of bestempeld, inherent pathologisch zijn.
Doelstellingen van de neurodiversiteitsbeweging
Het belangrijkste doel van de neurodiversiteitsbeweging was het omarmen van neurologische verschillen bij mensen en het vergroten van de mate van inclusie en acceptatie van neurodiversiteit. De beweging moedigde mensen wiens hersenen anders werken aan en vierde de neurodiversiteit.
Mensen met autisme waren een belangrijk onderdeel van de beweging. Via sociale media en online platforms konden veel mensen met autisme contact leggen, communiceren en een zelfpleitend collectief vormen.
Singer zat zelf op het autismespectrum, en zij zag neurodiversiteit als een sociale rechtvaardigheidsbeweging, die gelijkheid bevordert van wat zij omschreef als "neurologische minderheden", waaronder mensen vallen wier hersenen op een atypische manier werken.
Onder deze mensen bevonden zich mensen met autismespectrumstoornissen en ADHD en leerproblemen. Zij benadrukte dat deze verschillen niet moeten worden gezien als tekorten, maar eerder als de voordelen en waardevolle variaties in hersenwerk die moeten worden gewaardeerd.
De nadruk van de neurodiversiteitsbeweging lag op de voordelen en sterke kanten van neurodiversiteit. De beweging was gebaseerd op het sociale model van invaliditeit, waarbij invaliditeit voortkomt uit institutionele, systemische of maatschappelijke barrières in plaats van inherente tekortkomingen in het individu.
Gebaseerd op het sociale model van handicaps, zijn de beperkingen die kinderen met ADHD, autisme en leerstoornissen ondervinden het gevolg van omgevingsbarrières - bijvoorbeeld een luid, fel klaslokaal of een strak schoolrooster. Ze worden ook ondermijnd door stigmatisering en sociale uitsluiting die voortkomen uit onbegrip voor neurotypische mensen.
Daarom moedigden activisten in de autismegemeenschap en daarbuiten veranderingen in de omgeving aan - waaronder klaslokalen, werkplekken, gemeenschappen en zorginstellingen - om deze omgevingen meer open en gastvrij te maken voor mensen met verschillen.
Voorbeelden van neurodiversiteit
Neurodiversiteit is geen medische term, dus individuen vertonen geen vergelijkbare tekenen en symptomen. Het aantal manieren waarop het menselijk brein bedraad kan zijn, is oneindig. Diagnoses stellen individuen in staat te communiceren en te verwijzen naar specifieke tekenen en symptomen die normaal gesproken samen voorkomen.
Er zijn verschillende voorbeelden van neurodiversiteit. Aandoeningen die het meest voorkomen bij individuen die voorbeelden zijn van neurodiversiteit zijn:
- Down syndroom
- Autisme spectrum stoornis
- ADHD
- Obsessieve-compulsieve stoornis
- Dyslexie
- Bipolaire stoornis.
Andere voorbeelden van neurodiversiteit zijn dyscalculie, dysgrafie, verstandelijke beperkingen, leerstoornissen, zintuiglijke beperkingen, sociale angst, Prader-Willi syndroom (PWS) en het Gilles de la Tourette syndroom.
De meest voorkomende vormen van neurodiversiteit
Dyslexie
Dyslexie is de meest voorkomende vorm van neurodiversiteit bij volwassenen: bij ongeveer 10% van de volwassenen wordt deze aandoening vastgesteld. De op een na meest voorkomende vorm is de aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD): ongeveer 4-5% van de bevolking heeft ADHD. De derde meest voorkomende vorm van neurodiversiteit is een autismespectrumstoornis (ASS): ongeveer 1-2% van de bevolking heeft een ASS.
Samen vormen dyslexie, ADHD en ASS ongeveer 70% van alle diagnoses van neurologische ontwikkelingsstoornissen.
Aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD)
ADHD, een veel voorkomend voorbeeld van neurodiversiteit, omvat een spectrum van symptomen en ervaringen. Door verschillen in hersenfunctie kunnen mensen altijd, soms of zelden symptomen vertonen.
In de meeste gevallen vereisen hersenverschillen geen aanpassingen. Maar werkgevers of professoren moeten wellicht hun communicatie met mensen met ADHD aanpassen. Proactieve communicatie, aangepaste werk-/lesroosters en het aanpassen van strategieën voor prestatiebeoordeling kunnen deze mensen helpen hun capaciteiten te optimaliseren.
Leerproblemen
Leerproblemen of -stoornissen, een ander voorbeeld van neurodiversiteit, zijn cognitieve stoornissen die van invloed zijn op het vermogen om bepaalde informatie te onthouden en te verwerken. Kinderen met leerstoornissen lijken geen handicap te hebben en kunnen in hun schoolomgeving over het hoofd worden gezien.
Het probleem kan nog groter worden als leerlingen met leerstoornissen uitblinken in andere vakken, omdat leerkrachten de kinderen dan als ongericht of lui bestempelen. Leerlingen met leerstoornissen kunnen worstelen op sommige gebieden en gedijen op andere.
Veel voorkomende leerstoornissen zijn dyscalculie, dyslexie en dysgrafie. Het is echter belangrijk te begrijpen dat dit niet hetzelfde is als verstandelijke beperkingen, en leerstoornissen staan niet gelijk aan een intelligentie onder het gemiddelde.
De exacte oorzaak van deze aandoeningen is onbekend; onderzoek toont echter aan dat genetische factoren een grote rol spelen bij leerstoornissen en waarom de hersenen anders werken.
Neurodiversiteit als identiteit
Opvattingen over identiteit zijn complex. Individuen hebben verschillende identiteiten die zich in verschillende omgevingen en settings manifesteren.
Mensen vragen zich vaak af of neurodiverse aandoeningen, waaronder bipolaire stoornis, autisme, dyslexie en dyspraxie, deel uitmaken van iemands identiteit. Identiteit is zowel een biologische als een sociale constructie.
Taal is vooral belangrijk wanneer men bedenkt hoe individuen zichzelf willen beschrijven. Terwijl voorvechters van handicaps pleiten voor het gebruik van de eerste persoon, kan de eerste identiteit het landschap van neurodiversiteit als identiteit veranderen.
Er is een evolutie geweest in de neurodiversiteit die zich richt op personen met klinische of formele diagnoses van ADHD, autisme of leerstoornissen om een bredere groep te omvatten.
De term werd aanvankelijk alleen gebruikt om mensen met een klinische diagnose en symptomen in de buurt van de klinische drempel voor een diagnose te beschrijven. Meer recent omvat neurodiversiteit personen die zichzelf identificeren als neurodiverse en het gevoel hebben dat zij buiten de kaders verwerken en denken.
Adolescenten en veel mensen voelen zich steeds meer op hun gemak als ze zich als neurodiverse identificeren en de realiteit accepteren. Voor tieners en adolescenten die het sociaal moeilijk hebben, kan de identificatie als neurodiverse hen in staat stellen hun gevoelens en ervaringen te begrijpen.
Het concept kan een op de hersenen gebaseerde verklaring bieden aan mensen die worstelen om hun verschillen te begrijpen. Het kan ook helpen een gevoel van saamhorigheid en gemeenschap te creëren met anderen die neurodivers zijn.
Jongeren en adolescenten diagnosticeren zichzelf nu met aandoeningen die vallen onder de definitie van neurodiversiteit om hun ervaringen te valideren. De kinderen tonen een grotere bereidheid zich te laten beoordelen op hun aandoeningen.
Neurodiversiteit en Autisme Spectrum Stoornissen (ASS)
Volgens een recent rapport van het Interagency Autism Coordinating Committee heeft één op de 68 kinderen de diagnose ASS gekregen. Een gangbaar beeld van personen in het autistisch spectrum is dat zij gedragsproblemen hebben en sociale vaardigheden missen, maar dat is niet altijd waar.
Individuen kunnen alleen in bepaalde situaties anders handelen en niet sociaal worden uitgedaagd. Deze verschillen kunnen leiden tot miscommunicatie tussen niet-autistische en autistische personen en mogelijk tot stressvolle omstandigheden.
Veel mensen met autisme vertonen uitzonderlijke cognitieve vaardigheden, intelligentie en patroonherkenning. Hyperlexie, het vermogen om uitzonderlijk goed en vroeg te lezen, is ook gecorreleerd met ASS.
ASS is gekoppeld aan verschillen in leren, communicatie en gedrag, en de tekenen van ASS kunnen per individu verschillen. Mensen met ASS hebben verschillende sterke punten, behoeften, mogelijkheden en uitdagingen.
Sommige mensen met autisme blinken bijvoorbeeld uit in verbale communicatie, hebben een bovengemiddeld IQ en wonen zelfstandig.
Anderen daarentegen kunnen hun gevoelens niet uiten en worstelen met schadelijk gedrag dat hun welzijn aantast, zijn afhankelijk van anderen, hebben moeite met het omgaan met groepsomgevingen en sociale relaties, en hebben tegelijkertijd problemen met de sensorische verwerking.
Taal is ook belangrijk voor de autistische gemeenschap. Terwijl veel gehandicaptenorganisaties de voorkeur geven aan de eerste persoonsvorm, zoals in "mensen met autisme", blijkt uit onderzoek dat de autistische gemeenschap de voorkeur geeft aan de eerste identiteitstaal, zoals in "autistisch persoon".
Uitdagingen voor individuen op het Autisme Spectrum
De uitdagingen die autistische personen ondervinden, kunnen het gevolg zijn van sociale barrières en maatschappelijke normen die leiden tot sociale ongelijkheid en uitsluiting. Medische interventie kan belangrijk zijn voor autistische personen, en het stellen van een formele diagnose kan ook helpen om de toegang tot medische en sociale diensten te verbeteren.
Naast een klinische diagnose is het voor autistische volwassenen van cruciaal belang om de sociale en omgevingsbarrières en het stigma te verzachten. Studies tonen aan dat meer dan 80% van de autistische volwassenen wereldwijd werkloos is. Organisaties moeten het stigma en de barrières die autistische mensen ervan weerhouden te werken, aanpakken.
Neurodiversiteit op het werk
Inspanningen om meer neurodiversiteit op te nemen kunnen de werkplek verbeteren. Neurodiverse personen, zoals autisten, kunnen met hun perspectieven, talenten en vaardigheden de prestaties en productiviteit van de organisatie ondersteunen.
Onderzoek heeft aangetoond dat een neurodivers team op het werk resulteert in een hogere productiviteit. Een studie toonde aan dat autistische werknemers na zes maanden werken in één enkele afdeling van de bank het werk overnamen van personen die er drie jaar over deden om op te klimmen, en bovendien 50% productiever waren.
Enkele van de vaardigheden en talenten van neurodiverse personen waarvan organisaties kunnen profiteren zijn creativiteit, innovatie, nauwkeurigheid en een scherp vermogen om fouten op te sporen, doorzettingsvermogen en betrouwbaarheid, unieke probleemoplossende methoden en het vermogen om uit te blinken in werk dat repetitief of routinematig van aard is.
Het invoeren van programma's om de neurodiversiteit op de werkplek te vergroten en meer neurodiverse personen aan te nemen, omvat het vinden van alternatieve manieren om kandidaten te beoordelen, het aangaan van partnerschappen met lokale instanties, non-profitorganisaties en dienstverleners, en het invoeren van opleidings- en mentorschapsprogramma's voor neurodiverse personen die kunnen helpen inclusiviteit op het werk te bevorderen.
Daarom is het van cruciaal belang de sterke punten van autisten te waarderen die hen ook kunnen helpen hun zelfvertrouwen, gevoel van eigenwaarde, sociale vaardigheden en levensvaardigheden te verbeteren.
Individuen zijn neurodivers
Neurodiversiteit kan worden gebruikt om de reeks neurologische aandoeningen te beschrijven die de manier veranderen waarop mensen denken en met hun omgeving omgaan. Hoewel de term ontwikkelingsstoornissen, leerstoornissen, neurologische aandoeningen en ADHD omvat, zijn geen twee hersenen hetzelfde. Daarom is neurodiversiteit van toepassing op alle individuen in de samenleving.
Neurodiversiteit is niet hetzelfde als een handicap. Het is de opvatting dat hersenverschillen normaal zijn. Hoewel sommige neurodiverse studenten of personen aanpassingen op het werk of op school nodig hebben, beschikken zij over individuele sterke punten, waaronder creativiteit en buiten de kaders denken.
Neurodiversiteit en verschillen in het menselijk brein bestaan al heel lang in de wereld, en deze verschillen hebben de wereld gevormd zoals hij nu is. Het is onze verantwoordelijkheid tegenover toekomstige generaties om onderwijs, acceptatie en het vieren van diversiteit te blijven bevorderen en opbouwen.
De samenleving kan mensen helpen hun potentieel te vervullen zonder het stigma en de vooroordelen die aan hun verschillen kleven. Begrijpen wat neurodiversiteit is en welke soorten neurodiversiteit er zijn en vrienden, collega's, familieleden en de gemeenschap aanmoedigen om zich hierover te informeren zal een inclusieve en bloeiende omgeving voor iedereen bevorderen.
Respectvol taalgebruik en kennis over neurodiversiteit zijn ook belangrijk voor clinici om de lichamelijke en geestelijke gezondheid van personen met neurologische ontwikkelingsverschillen te beoordelen.
Neurologische verschillen zoals autisme, ADHD en leerstoornissen omarmen en zien als sterke punten in plaats van de tekorten en uitdagingen te benadrukken is het onderliggende idee van neurodiversiteit.
Referenties
